Ersoy Aydın Şiirleri - Şair Ersoy Aydın

Bir anka kuşu gibi küllerimden mi yaratılıyorum ne ?

Olması gerekenler mi oluyor ?

Birileri bana mı sesleniyor ?

İlyada destanı yazacak kadar maharetlimiyim, hayır !
Kesinlikle hayır !
Ama aşkların en güzelini yaşadım, gençliğimde
Yaşadım, dedim ya sanki sona erdiren bendim.
Aşk , bir tarafın zorlaması ile son bulur mu ?

İşte şimdi kendisini Martin Eden gibi hissettirilen bir adama çarptın.
Onun hisleri sıradan hisler değildir. Sevgili Ruth bundan sonra yazdıklarına dikkat etmelisin.
Öyle ağır bir yaşamı sırtlanmışım ki, seninkisi çorbada tuz gibi kalır.
Aynen ben, fırtınalar kopuyor da içim de , dindirecek limana rastlamamıştım…
Ben herkes değilim ki, beni özel bir insan yapan da bu,
Ben de meydan okuyorum hayata ve sana

İnsan kendini sevmeli,
Yoksa nasıl taşıyacak alemi, önce kendinden başlamalı, ben de uyanmayı seviyorum. Uyandırılmayı da özlemedim değil haa , yalnızlığım pusu kurmuş yollarıma , birlikte geçtik kaç hain pusudan ama omuz omuza değildik , içilecek bir su var marşapa da kimine ilaç kimine afyon...

Sene bindokuzyüzdoksanbeş
ondört Şiir yazmıştım defterime
Defteri kaybettim.
Şimdi ne olacak ?
Her şiirden birer mısra hatırlıyor gibiyim.
Mesela,