Ersin Türkkul Şiirleri - Şair Ersin Türkkul

Ben bir sazdım
türkülerden kaçamazdım
Ve seni böyle yazdım
mızrapla tel arasına

Ben bir sözdüm

sarı bir yaprakta solumak gibi yaşamak seni
soluksuz dinleyip gülüşünü bu canda taşımak...
taşımak seni....
oğulsuz bir ana gibi hasrete saklamak...
saklamak seni....
zalim bir gece gibi avutulmuş düşlere bırakıp...

düşsel yolculuklardan yorgun
ütopik kavramlardan argınım
yokluğunuzda ki yer yerde
birer kir iziydi adımlarım...

...şimdi...

sol yanım İstanbul ağrıyor

çünkü mazeretim var çünkü kör köpek aşığım
içimde çığlık çığlığa hasretin ela kuşları

memleketimdir gözlerinden dökülen ıslak ülkeler

bak yârim gelen gene
baharmış hiç kapıyı çalmadan
gene istila ediyor park ve bahçeler
müdürlüğünü sevgililer
ve abiler gene koruma derdinde
kıta sahanlığını kız kardeşlerinin

Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan
Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam…
Ben seninle bir gün Veyselkarani’de haşlama yeme ihtimalini sevdim.
İlkokulun silgi kokan, tebeşir lekeli yıllarında
Ankara’da karbonmonoksit sonbaharlar yaşanırdı o zaman
özlemeye başladım herkesi…

ne zaman dalsa gözlerim...
ne zaman ağlasam
ki... seni anlasam.

vursam kafamı duvarlara
satsam anasını herşeyin

benim düşlerim vardı.
düşlerimde gülüşlerin!

kalbim vardı.
kalbimde yerin!

kırılınca inadın
barışırdı gökyüzü...
dalınca gözlerin
yağmur getirirdi
gözyaşın...

hadi diyor düşlerim
uyan!
yanında duran
şu minik... dağlar kadar heybetli...
bir göl gibi dingin
yangın kadar ani