Sitare Hanım’a
“Anımsıyorsundur,
Senin için; benim kızım insan olacak demiştim…”
Oruç Aruoba
I.
Sevgilim,
Böylece taştan kuşları kanat çırpar sesinin
Tutuş oluverir ellerimde ellerin bir anda
Yüz yaşında da olsan sesin içimin çocuk sesi
(Çünkü, üzgün sesin sakatlarken bağrımı
Ruhuma bedenimle surat asmacadır bu susuşum.)
I.
Belki de bunca şeyin sonunda
Sulardan yansıyorsun,
(Ey aşk,
Düşmekten utanmadığımız o hicap kuyusu)
Şimdi hangi kapı önünde dursan
Haşyettir ardı o kapının bilirim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!