gecenin avuçlarına
yalnızlık işaretleri bıraktım.
sessizce
özledim seni dudaklarıma
serpilince yağmur
bahar begonyalarının ardında
bir kuru havlu bulmalıyım
çamurla çepellenmiş yüzüme ki
telkârî okşa sesimden sona kalacağı..
hüzne merhamet yeşerten güzel;
beni ayışığıyla konuştur...
Ay ışığı mıydı
yasemin beyazından
yansıyarak yerimi açığa çıkaran
yoksa
kanıma yeşile duyarlılıklar katan
gözlerin miydi vurulduğumda...
kimliği filikasinda batmış
bir mültecinin yüzüyle baktığım dünya,
papatya toplamakla suçlar çocukluğumu
saatimin yay tamburu kırıktır
bu yüzden
zamanı okşayabilme gibi iddialarım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!