Ersin Dedim, Bilsin Bu Bir Bilmece

Bir dörtlüğü gönderdim de bir dosta,
Anlamadı, kırdı beni be hocam,
Dedim anlar, okur, şiirde usta,
Tam bağrımdan vurdu beni be hocam.

Ersin dedim, bilsin bu bir bilmece,
Okur dedim, bilir dizede hece,
Uyumadım vallahi bütün gece,
Bir hüzündür sardı beni be hocam.

Boş ver dedim, geçemedim yürekten,
Fazla yazdım, eksik yazdım gerekten,
Beğenirdim kalbini severekten,
Bir hiç için kırdı beni be hocam.

Neyleyeyim insanoğlu hep böyle,
Çık ortaya iki satır söz söyle,
Özrümü gönderdim davulla, neyle,
Oysa yüreğimde sırdı be hocam.

Yazdım ona, sen onurlusun diye,
Söz bitince vefa boşa hediye,
Önce muhtaç insan canda sevgiye,
Çaldı yere, serdi beni be hocam.

Allah şahit, kullar şahit severim,
Ben insanı tam yerinde överim,
Hayrı için dostu bile döverim,
Utanmadan yerdi beni be hocam.

Söyle bana varsa eğer günahım,
Yoksa tutar bir gün olur da ahım,
Binlerce dost verdi bana Allah’ım,
Bilmem nedir derdi bana be hocam.

Gelin, bana bir nasihat veriniz,
Açar güller yüreğimde, deriniz,
Altın gibi her biriniz, geriniz,
Çiçekleri derdi bana be hocam.

İdrisoğlu ‘affoluna’ dedim de,
Dostlarının gir koluna dedim de,
‘Düş be adam Hak yoluna’ dedim de,
Aziz dostlar verdi bana be hocam.

09.Kasım.2009 12.15