Ersin Çakmak Şiirleri - Şair Ersin Çakmak

Keşke hep çocuk kalsaydım
Büyümeseydim böyle,
Bir cümle kurarken düşünmeseydim,
Aklımdan geçeni dank diye söyleyebilseydim,
Ben küfür etseydim,
Millet bana gülseydi…

bir şiir okudum dün,
yüreğimin damarları titredi,
bir sen daha buldum dün,
anılar seni yanıma geitrdi.

bir şiir okudum dün,

boynum büküktü buradan giderken,
kan ağlıyordu körpecik yüreğim,
sen tatlı tatlı uyurken,
benimde aklıma gelmezdi gideceğim.

kaldır başını doğan güneşle geldim,

Kapı önlerinde gördüm,
karanlık köşe başlarında,
ve incecik tül bir perdeyle saklanmaya çalışılan,
o günahkar odalar da gördüm...
ne büyük aşk çınarları devrilitor hergün,
çiçeklerin ve o gül kokulu sözlerin yerini,

daha bebek onlar,
bilmiyorlar konuşmayı,
daha hiç konuşmadılar,
bırak onlara laf atmayı.

öğret, senin gözlerin nasıl konuşuyor,

Alıp başımı gitmek istiyorum buralardan,
Hayalinin ıstırabını birazda olsa azaltmak,
Düşüncelerinin çığlıklarını duyarken kulaklarımda,
Senin de beni düşündüğünü bilirken,
Ve yıllardır olmamış bir sevdaya birikirken ben
Korkuyorum bağlanmaktan,

biz en acılı hallerimizde bile gülerek ağlardık,
rüzgara karşı koşar,
gömleklerimizin düğmelerini bile iliklemezdik.
biz en dertli günlerimizde bile gülerek ağlardık.
eski türküler söylerdik,
en az türküler kadar eski döşemelerin üzerinde.

tut aşkın elinden kaldır ayağa,
aşkı ezmasinler, aşkı dövmesinler,
aşk umut, aşk ateş,aşk macera,
aşkı asla bitirmesinler.

yok ağzı dili bağıramaz,

Bunları söylemenin,
Şimdi zamanı değil biliyorum,

Fikrimin kaybolan noktasında,
Ömrümün karanlığa saplanan noktasısın.
Hadi gülüver o güleç yüzünle,

ve bir daha bir daha geçersin o aynı köşeden,
gözlerin hep o aynı pencereye mıhlanır.
bir el sallayan bir gülücük atan görmek istersin,
ama pencerede kara bir perde takılıdır.

her gece bu son gecem, bu son gidişim dersin