Adalet diye bir şey yok,
Bunu herkes bilir,
Ama hâlâ bekleriz,
Adaletin gelmesini.
Güçlüler döver,
Dünya yuvarlak bir küre,
Takıl milletin kafasına göre.
Kim ne derse desin, eyvallah hocam,
Elbet Mevlam bizi de göre.
Kazın olduğu yerde tavuk esirgenmezmiş,
Hangi hikayenin kahramanıydık?
Bu kaçıncı bahar gelip geçti,
Hayat kayıp giderken avuçlarımızdan,
Güneşin doğuşunu izleyemedik.
Oysa ne güneşler battı ardımızda,
Ne yapraklar savruldu bilinmedik kavgalarda.
Gül
Tomurcukken hasrettir,
Bazen çok şey anlatır.
Aşkın saf ifadesidir,
Ama bazen dikeni kadar zalimdir.
Mevsimler, aylar, yıllar kayıp gitti avuçlarımızdan. Hasretlik, özlem ve bitmek bilmeyen bir ayrılık sinemizde yankılandı hep. Sırtımız dünyaya dönük, yol gözler dururduk bu kayıp kente. Ellerimizi uzatırdık, daha ötelere, gecelerin amansız karanlığında.
Belli belirsiz bir sancı başlardı yüreğimizin derinliklerinde. Kayıp zamanlarda uçup giden bir uçurtmanın hayaliyle büyüdük senelerce. O uçurtma gibi, biz de savrulduk derin alemlere. Bu hayat dediğiniz bizim için bir bilmeceydi. Her gördüğümüz uçurtmada içimiz ürperir, uzaklara dalıp giderdik. Çünkü hayatı hep uzaktan izlerdik. Biz, kayıp kentin çocuklarıydık.
Telaşlı ve esmer bir gülüşümüz vardı bizim. Sevdayı da, hayali de iyi bilirdik. Ama derdimizi kimselere anlatamazdık. Utanırdık. Çeker, sineye saklardık. Yıldızlar yoldaşımız, karanlık geceler sırdaşımızdı. Anlatırdık onlara içimizdeki yangını, ama sözcükler dilimizde düğümlenir, gözlerimizde birikirdi. Anlatamazdık kimselere.
Şükürler olsun ki nefes almak bedava,
Henüz satılmadı gökyüzünün mavisi,
Henüz damgalanmadı rüzgârın esişi,
Çünkü biliyoruz, elleri kaşınan çok var.
Suya fiyat biçen zihinler,
Kapımı çaldılar bir zaman,
Çiçekle, gülerek geldiler,
“İşin var mı, aşın var mı?” dediler,
Benden daha çok, kendilerini sevdiler.
Aman, dedim ben de içimden,
Sistem dediğin şey
Bizi bu kadar yoğurdu,
Yavaşça çiğneyip,
Kendi çıkarına yoğurdu.
Bir tarafın cebinde dolar,
Bakmayın suskunluğuma,
Anlatamıyorum içimdeki fırtınaları.
Gitme günüdür bugün,
Alışkın değilim vedalara.
Ördüm sevgimi taştan duvarlarla,
Hüzünle boyadım dört bir tarafını.
Hapsettim kendimi yalnızlıklara,
Karanlık bir hücre misali.
Hafiften yağmur yağıyor yollara,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!