Erşen Muslu Şiirleri - Şair Erşen Muslu

Korktu olmaya farklı,
Evhamlı ruh yapısı.
Seçim ile başladı,
Beğenilme kaygısı.

Sosyal ortam imajı,

Aciz geldin yanıma,
Uyudun hep koynumda.
Tav oldun okşamaya,
Benim güzel köpeğim.

Kuyruk değil yelpaze,

Koşan aslanda mı
Kaçan ceylanda mı
Çalan rakunda mı
Hayatın anlamı

Uçan kargada mı

Doğdum kocaman bir hapiste.
Yuvarlak mavisinde,
ihtiyaçlarım var...

Kokusu olmayana muhtacım.
Tecrübe etmediğim hatıralarım,

Işığın yetişmediği yerde karanlık gece,
Ağzı olsa da konuşmaz balık sevince.
Kavuşmuşsa beden toprak ile,
kabullenmek gerek.

Kum saati son tanesini bıraktığında zemine,
Anne sesi gibi, hissi kadife.
Olur bazen elmas, baba, piruze
Eski sevgilimin gözleri, kahve...

Olimpostan düşmüş nektarın çekirdeği...

Mümkün olsa uçmak insana
İkarus yaşar mı acaba
Su yerden yükselse uzaya
İnsan tutunur mu dünyaya

Dönmese gölgeden ışığa

Sevmem dedi yeşili, üstünde defne.
Belirsiz gamzeleri
yaktı koyduğunu, dünya yerine.
Sevmedi...
Gidenden gelen yeşili.
Severdi içmeyi, koklamayı, görmeyi.

Sahaf rüya geçmişten kurguya,
yeşil ayda metal topoğrafya.
Böyle maval gerçekliği emsal,
inanmam sana kalkınca yatakta.

Buldum beni, ömrü kısa
Kanatları hoş olanda.
Ömrü yetmez,tam yaşama
Yükselir bakmaz arkaya.

Yelkovan akrep durmazsa,