Erozyon Şiiri - Cevat Çiloğlu

bir ağaç,
on ağaç,
yüz ağaç,
ve binlerce ağaç daha,
kestiler.
sel ile yel ile,
toprağı ittirdiler dibe.
suya çaya ırmağa,
kattılar.
ve attılar toprağı,
denize,
yalnızlığa.

kalan toprak gidene,
her yağmurda ağlıyor.
yapayalnızlığı ile,
toprak her dem göçüyor,
sular diyarına.

göçtükçe toprak,
aktıkça kara kara,
kara gününe,
her kişi,
ihmalkar kişi,
dağların-tepelerin,
taşlanmış çıplaklığını,
koydu kılıfına.
adını değiştirdiler ihmalin,
adlandırdılar yeniden,
ve dediler,
bunun adı olsun,
"Erozyon"