Eros Pezevenk Değildir Şiiri - Eren Çiçek

aşk çürürse eğer kökünden kokuşmaya başlar
aşkın kökü benim doğduğum köydür
derelerinde yüzdüğüm sabırsız akıntıdır
üzerinde süründüğüm toprak
avuçlarımda sımsıkı taşıdığım sır
ne yalan söyleyeyim
ben sır saklamasını beceremem
her kadın kökümden sular beni
ağaç kovuğunda uyurum
yaban arılarının dışkısıyla karnımı doyururum
her susadığımda dudaklarım dudaklarını arzular
zamanın alçak zeminini seni düşünerek aşarım
birinci katta gözlerini
ikinci katta bakışlarını görürüm
saçlarına dokunduğum kat ise sondadır
ben seninle son katlarda sevişirim
bizi kıskananlar alçak birer zemindirler
ve her zemin bir gün su tarafından basılmaya mahkumdur