Ben ne zaman kaybolsam sende bulunuyorum. Sen yolum oluyorsun sonra varmak istediğim sonum... Seni seviyorum.
Sana bir sır vereceğim;
genelde akşam vakitleri sokağın zindan tarafından seni görmek için bekleyen ve korkmana sebep olan o karanlık adam bendim! Sabahları senden önce evden çıkıp, kapınızın önüne 'günaydın' notunu bırakan o gizli hayranın yine ben. Bir mahalle düğününde, sana kendimi gösterebilmek için kalabalıktan istifade ederek omzuna sürten, sana çocuklarla isimsiz gül gönderen ve bir keresinde de; senden haber getirmesi için yan komşumuz Şükran teyzeyi zorla size misafirliğe gönderen 'Şair Cemal Safi' sokağında ikamet eden o mecnun yine ben.
Ve bir sabah; işe gitmek üzere evden çıkarken, posta kutusuna iliştirilmiş bir düğün davetiyesi buluyorum, üzerinde 'Sayın mecnun ve ailesi' yazmakta! içini açıp okuyorum...
''Bu mutlu günümüzde aramızda sizleri de görmekten ayrıca mutlu oluruz'' yazıyordu kocaman puntolarla. Demek evleniyorsun... Senin için diktirdiğim o fiyakalı takım elbisemi seni yolcu etmek için giyeceğim bu gün. Hafta sonuna sakladığım bir kaç kadehlik içkimi senin için içeceğim günlerden perşembe bu gün. Ve biliyorum ki, seni yolcu ederken yüreğimden kocaman bir fay hattı geçecek! ve seni ne çok sevdiğimi yalnızca Şükran teyze bilecek... Mutluluklar senin olsun başka ne diyebilirim ki? Sahi, iki kişinin bildiği sır sır değildir. Söyler misin?
Şimdi hangimiz ölmeli? ...
Bir yolcunun en masun elvedasıyım şimdi.
Gitmeliyim sonbaharla beraber,
Gitmeliyim bu son sefer.
Ahirette buluşmaya ne dersin?
Biz ölümü bekleyelim kavuşmayı beklercesine,
yaşamak varsın güzel olsun bize ne!
Bu gün saçlarımı taramadım, zaten tarak kullanmazdım bilirsin.Kahvaltım karambole gitti bu sabah ve ilk defa kahvaltı öncesi sigara yaktım, bu sendin! Yine her zaman ki yoldan gidiyorum işe. Bu sefer yolun sağından yürüyorum, solumda sana benzemeyen insanlar... Bu gün mavi renkler bir tuhaf, bir acayip ve bir başkayım bu gün aynanın karşısında. Sanki biraz yorgunum, yo yoo ben sana biraz kırgınım aslında.
Şehir sessizdi ben yorgun, koca bir yıl daha geride kalmış. Dördüncü mevsimin havasına alışmak var şimdi sırada. Çoktan göç etti kuşlar güneye ve ağaçlar çırılçıplak burada. El örgüsü kazağıma sandık kokusu sinmiş, kalın tabanlı pabuçlarımın rengi solmuş sanki ve artık yün yorganımın yüklükten inme vakti zira geceler soğudu biraz. Ve ilk sabah erkenden uyanıyorum içimde bir çocuksu o büyük heyecan! Penceremin perdesini aralıyorum, ak pak olmuş şehrimin sokakları...
Bana bir kitap al,
İçinde şiirler olsun ayrılığı bir kaç defa anlatsın.
Hani ne bileyim,
Sevmenin kolay olmadığını falan filan yazsın.
Madem ki gidiyorsun, tamam git ama beni nefretle hatırlama.
Çünkü benim ayrılıklarım bile en az sevmelerim kadar güzel olmalı.
Öyle birbirimize şiirler ithaf etmenin bir manası yok sevgilim.
Şiir, ya sevene yazılır yada gidene. Ne ben senden gidebildim nede sen beni sevebildin.
İtiraf etmeliyim ki; aslında aşk diye bir şey yok bu zamanda! Güzel var, yakışıklı var, zengin var...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!