Boşa yazmadım adını.
Ağır mevsimlerin üfleyip,
Dağ yellerinin ektiği
Yayla çiçeklerine.
Sığınmacı oldum
Bu yeryüzünde,
içimdeki ağır taşları
yuvarladım uçurumlarımdan
daha nice tanlar var
ışık salacak diyerek.
kaygılarımdan korkularımdan
kaçarak sığındım kuytularına.
zap suyu sert akar
dostum
seni korkutmasın.
kerimin yüreği
yumuşaktır
sıcaktır
kaybedince anlamadım
senin değerini.
varlığını düşünmek
fazlasıyla yeter bana.
kadir kıymet bilmez değilim,
seni düşünerek ölmek emirdir,
ince,çok ince
çizgilerden atladım.
var ile yok
ölüm ile kalım
arasında
gittim geldim.
zerre kadar
yalanım yok sevdiğim.
nasıl anlatayım
kendimi sana.
ben öyle,
allahıma,kitabıma
umutlar ötesi düşündüm
seni gelecek diye bekledim
dünya ötesine
bağlamadım umutlarımı
dokundum.
avuçlarımdasın diye,
bir yaz mevsiminde
temmuz başında
ankaranın ortasında
güven parkta
beton bankta
kafam,
aradığım bir dost sen isen,
güneşin battığı
kızıl grupların ötesinde olsa bile,
zaman,
yüreğe dökülen kar taneleri gibi
eriyip gidecekse,
yağmur dolu bulutları,
yürek taşıran derin ezgileri
dinlemeyen rüzgarlar ürkütemez.
aşağılığın,satılmışlığın
zirvesine çıkabilenlerin,
yok olan yüreklerinde ki,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!