Gecenin körü
Yüzümde yüzünün gölgesi
Kalbimde kalbinin sesi
Ve ensemde vurulmuş bir kuşun
Ölüm önünde çaresiz çırpınışı kadar
Çaresiz aşkının nefesi
Sorma nerelerdesin günlerdedir diye
Ben ateşlerin yandığı yerdeyim
Savrulmuşum rüzgâr önünde ölesiye
Ben yüreğin düştüğü yerdeyim
Dert orada sevgi orada ızdırap orada
Gül ve diken hepsi bir arada
Bugün yine çok yalnızım
Sanki etrafımda kimsecikler yok
Bir de hasret sarmış her yanımı
Birden aklıma sen geldin
Sana sığındım canım annem
Gör ki bu oğlun gurbet elde ne eyler
Aşkın yaşanılabilmesi mümkün mü ölümü göze almadan
Ve âşık olmak mümkün mü kızgın ateşlerde yanmadan
Âdem olabilmek mümkün mü cennetten ayrılmadan
Ve yüklenmek mümkün mü emaneti aşk olmadan
Bir gece ansızın kendimi bir çiçek bahçesinde buldum
Bütün çiçekleri gece boyunca koklayıp durdum
Aklımdaki binlerce soruyu her çiçeğe tek tek sordum
Onlarca soruma tek doğru cevabı gülde buldum
Son söz olarak yumruğumu masaya vurdum
Ve Anladım bir gül kokusu bana yeter imiş
Kara kaşın gözün var ya
Beni benden aldı gitti
Bana bir bakışın var ya
Gönlümü yüreğine saldı gitti
Nasıl etsem ne söylesem
Aramızda uçurumlar
Kapılar ardından onlarca kez sürgülenirken
Bir muştu
Her gece
Işıkları sönmüş bu şehirde
Elinde mum ışıkları
Bilmem kaç milyon içinde
Ben hep öğrenciydim
Çünkü hep seni
Araştırmaya hesaplamaya
Ve çözmeye çalıştım
Ama araştırmalarım yetersiz
Hesaplamalarım yanlış
Kaldık başsız yok lider
Pas tuttu akılda düşünceler
Kapattı güneşi kirli perdeler
Dön gel neredesin
Sardı her yanı feryat figan
Yağmur niyetine yağıyor kan
Diken bahçesinde,
Güller yetiştiren
Bir eldir öğretmen.
Toplumdaki kötülükleri
Alıp da götüren
Bir seldir öğretmen.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!