Erol Erarslan Şiirleri - Şair Erol Erarslan

Ömrümü veririm, öderim sanmam
Gönülden severim, bitirdim saymam
Her şeyden bıkarım, yolumdan caymam
Yolumdur; uğrunda, giderim annem…

Cenneti sermişler, üstünde sensin,

Düşümde gördüm düştüğümü
Düş diye aldırmadım düştüğüme
Düşüren gördü düşürdüğünü
Düşümde de aldırmadı düştüğüme..

Düştüret gitsin be!

Hatalarımı;
Uç uca ekleseydim
Aya köprü kurulur muydu?
Ya yan yana dizseydim
Çin seddini bulurmuydu?
Bilmem..

Dikeni gonca sanıp sulasan dursan
Hem eline batsa, hem gül almasan
Etraftaki çiçeklere dönüp bakmazsan
Bu açacak bu diye inat olur mu?

Asil azmaz demişler hiç bal kokar mı

Hani şair diyor ya
Kelimeler kifayetsiz diye;
Yalnız kelimeler olsa neyse
Cümleler.. Cümleler..
Ah şu sensiz gönlüm dile gelse
Neler söylerdi neler...

Damlasaydım
Damlasaydım da dolmasaydım..
Kaçsaydım, koşsam da durmasaydım
Geriye bakmasaydım..
Durdum; saydım, döndüm; saydım
Elde çok sıfırmış yerimde saydım..

Diyorlar ki; bırak, boşver başkası mı yok
Başkası olsaydı; hiç Mecnun çöllere düşer miydi?
Ferhat'ın zoru neydi niye dağları deldi?
Kerem olmuşsa verem
Onu bir ben anlarım bir de böyle aşklara düşen..
Başka yok!

Her telefon çalışında; O! diyorum
Bahçe kapısının her açılışında pencereye koşuyorum,
Ayak sesleri duyuşumda hep; sensin
Geldin sanıyorum..
Hani diyordun ya; birşeyin değeri kaybolunca anlaşılırmış
Ben seni kaybettiğimi hiç düşünmüyorum

Yine bir akşam,yine sensizim
Yine sensiz..
Bakan kör gibiyim gözlerim yine fersiz..
Çaresizim,ben çaresiz,ben kimsesiz
Yine bir gece,yine yoksun
Yine yok..

Sar beni sar kucağına, doyamadım sıcağına
Üşürsün sen oralarda; gitme canım anacığım

Sar beni sar kollarına, kurban olam yollarına
Vermem seni topraklara; ben ölem ben anacığım