Ermeni Yok Şiiri - Mehmet Raşit Er

Ermeni Yok

Yok...
Yok...

Kürt değilim bu gece.
Ermeni bir çocuğun çığlıkları doluşmuş yüreğime.
Ermeni halkı şimdi nerelerdeler..
Katledildiler...
Katledildiler...
Anadolu da katledildiler.
Sürgün oldular.
Yolda öldüler.
Anadolu'dan silindiler.
Koca bir halktı.
Yitip gittiler...
Orada öldüler...
Burada öldüler...
Dört bir tarafa gömüldüler.
Mezarları yok..!
Toprakları yok..!
Evleri viran, malları talan.
Toplatıldılar ahırlara, mereklere.
Yakıldılar canlı, canlı Ermeni'ler.
Altınlarını yuttu bazı Ermeni kadınlar.
Ama cellatlar kararlıydı almaya.
Cellatlar karınlarını deşip aldı altınları.
Cansız kan, revan Ermeni kadınlardan.

Yok...
Yok...

Kürt değilim bu gece.
Beni rahatsız ediyor.
Düşlerime girmiş Ermeni'ler..!
Bazen topluca bazen de üçer, beşer gömüldüler.
Dünya sessizdi...
Toprak sessizdi...
Tanrılar sessizdi ve çok sevimsizdi.
Şimdi Ermeni çocukların feryat, figanının içindeyim.
Kulaklarımın zarını patlatıyor Ermeni anaların ağıtları.
Ben bu sesi hep duyuyorum.
Bu gerçeği her defasında bana hatırlatıyor vicdanım.
Düşlerime Ermeni çocuklar giriyor.
Kundaktaki bebeler giriyor...
Kadınlar giriyor...
Adamlar giriyor...
Yaşlı nine, dedeler giriyor.
Düşlerim kan, ter içinde.

Yok...
Yok...

Kürt değilim bu gece.
Bu gece çözüldü tüm bilmece.
Fazlasıyla Ermeni'leşti beynimdeki düşünce.
Çözülen bilmece bu gece.

Şiir: Mehmet Raşit ER
tarih:03.12.2012