Ermenekli Recep Gökçe'nin Ardından

Yoksulluk yakana yapıştığından,
Oğlun madenlerde boğulup gitti.
Hakkını sömüren kapıştığından,
Yuvanın düzeni dağılıp gitti.

Bir lokma, bir hırka idi istekler,
Kimler seni ezdi, kimler destekler.
Madalyan olmuştu yırtık lastikler,
Emeğin kimlerce sağılıp gitti.

Bu kez de bir virüs kıymıştı cana,
Vuslata kavuştun oğlundan yana.
Karaman, Ermenek ağladı sana,
Saygıyla ardından eğilip gitti.

Namuslu insandı, kadere kandı,
Eşiyle birlikte oğluna yandı.
Ermenekli Recep mazlum insandı,
Nevzat’ın dilinden övülüp gitti.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat