Ermeli Oğul Şiiri - Mehmet Şahan

ERMELİ OĞUL
.
Rengini kendimce vereyim deme,
Çiçekler alında “ermeli” oğul…
Mevsiminden önce dereyim deme,
Meyveler dalında “ermeli” oğul…
.
Arının yoluna aktar ekleme,
Sağına soluna hektar ekleme!
Çiçeğin dalına nektar ekleme,
Petekler balında “ermeli” oğul…
.
Başakta, püskülde, uğrumda değil;
Yoncada, üçgülde, iğdemde değil;
Lalede, sümbülde, çiğdemde değil;
Bülbüller gülünde “ermeli” oğul…
.
Kaderin ördüğü ağda eserken,
Kalbinin erdiği dağda eserken!
Yüreğin girdiği bağda eserken,
Sevgiler yelinde “ermeli” oğul…
.
Avunup durduğu hülyaya doğru,
Hayalin kurduğu Leylâ’ya doğru!
Meftunu olduğu Mevlâ’ya doğru,
Gönüller selinde “ermeli” oğul…
.
Yunus’un diliyle göle göndersen,
Mecnunun diliyle çöle göndersen!
Bülbülün diliyle güle göndersen,
Selamlar el(il)inde “ermeli” oğul…
.
Pir-î Fâni der ki; Hakk’ı ararken,
Fikrinde, zikrinde Hakk’ı anarken!
Bütün benliğinle Hakk’a yanarken,
Kelamlar dilinde “ermeli” oğul…
.
MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
24.11.2020 – İSTANBUL