Ermek... Şiiri - Burhan Kale

O renkli kalemlerle,
Sen yazarsın el yazmaz…
Tozpembe hayallerin,
Sen kurarsın el kurmaz…

Turnalar uçar derler,
Bu günler geçer derler,
Aklı güzel verirler,
Sen tutarsın el tutmaz…

Yanar durur mum gibi,
Aydınlanmaz hiç dibi,
Sorsan nerde sahibi,
Sen bulursun el bulmaz…

Çivisi çıkmış dünya,
Herkes görür bir rüya,
Hasbi yaşıyorsun ya,
Sen yanarsın el yanmaz…

Işık görse izlemez,
Kusur görse gizlemez,
Gözyaşları hiç dinmez,
Sen kanarsın el kanmaz…

Kalmamış bir hayâ ar,
Şimdi ardında kim var,
Başında dolu efkâr,
Sen dalarsın el dalmaz…

Devleti ebed müddet,
Yaşasın ilelebet,
Zoru görünce millet,
Sen kalırsın el kalmaz…

Sözcükler yiter gider,
Herkes seni terk eder,
Ey vefa nerdesin der,
Sen ararsın el sormaz…

Bir kelebek uçarken,
Kanadını açarken,
Güneş doğmadan erken,
Sen doğarsın el doğmaz…

Eksilmez gelen giden,
Hırs, haset, öfke neden,
Aynı gemide sen ben,
Sen batarsın el batmaz…

Âşık mısın dilin lal,
Söz ne o hal içre hal,
Bozulma sen kendin kal,
Sen olursun el olmaz…

Ehlinde mi emanet,
Ne haldedir keyfiyet,
Ye iç olsun afiyet,
Sen doyarsın el doymaz…

Diken içinde biter,
Horozdur erken öter,
Bilmez içinde yiter,
Sen ağlarsın el duymaz…

Yandığınla kalırsın
Sanma hava alırsın,
Sonunda sen bulursun,
Sen gülersin el aymaz…