Serin sular biriktirdim içimde acımı hafifleten;
Sonbaharın hüznünde buldum yeniden doğmayı
Kalbim ileri adım atarken, saatleri geri almak istedim
Ben geç kaldım sanırım küçük umutlara, acıyan ruhumdu
Kanayan bir can gibi kitap arasinda kurutulan gül oldum
Çığ gibi düşerken önüme anlayışsız varlıklar
Boğuştum! tüm imkansizlıklara rağmen
Ama sonunda boğuldum
Ölen annelerin çığlıkları ve öksüz kalan çocukların bağrışlarıydı duyduklarım
Başaramadım açmıyor artık içimde renkli çiçekler .
Kayıt Tarihi : 25.10.2019 15:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!