Erken Ölüm Şiiri - Orhan Tuncay

Selam durdu, topuk çaktı
Ay yıldızlı semalara baktı
Yavuklusunu gönlünde bıraktı
Toplar yükseklerde gürlerken

Mektubunu çevirdi tutamadı
Cigarasına baktı bulamadı
Boşa koydu da dolduramadı
Erler karavanaları yerlerken

Yaralar kanıyordu sedyelerde
Canlar ölüyordu cephelerde
Canhıraş bir patırtı her yerde
Alınlar soğuk, ateşte terlerken

Alaylar taburlara takılıp izledi
Gözcüler dağlarda düşman gözledi
Ölüm korkusu yürekleri közledi
Gün batıp, karanlığa dönerken

Gece günü pusulara bağladı
Mermi oldu hedefleri dağladı
Yiğit göçtü yavuklusu ağladı
Ölmek onun için pek erken