Erken gel Şiiri - Musa Ataç

Hasretinle yanan ruhum,hicranınla yanar ağlar.
Bir bir geçerken günler,saatler arkaya bakmadan.
Ölüm fısıltıları ile eser selvilerden kopan rüzgar,
ve koparıp gider tek kuru bir dal bırakmadan.

Can yok,canan yok,dostlar yok artık yapayalnız yollarda
Umutlarıma kara bulutlar çökmüş,ruhumu kabz etmiş kabuslar.
Dökülen hüzün yaprakları ayrılığın ardı sıra.
Hazinle bakınca hasreti sineme doldu,
Dalgındı olduğu yerde bakışları ürkek,
Maziyi anarken yandı,yandı yüreği burkuldu,
Özlemek buysa yaşamak kabir azabına denk.

Sen ey sevdam! kanatlan,kanat çırp enginlere,
Sakın yoluna çıkan tufanlara takılma,
Şahlan daha coşkun tırman sabahsız gecelere,
Şafaklar pırıl pırıl ruhları aydınlatırken
En kalktığın gecelerden de erken gel.