Çekilivermişti ilmeği
hayattan,
Süzülüp gidiyordu narin bedeni
Kara gözleri daha bir kara
olmuştu,
Kıvrık kiprikleri dolanmıştı
boşluğa,
Sonrasız başladığı hayatın
şimdilerinde
ÖZLEM i bitivermişti
Adı gibi yarınlara,
Küsmüştü dudakları
Tüm yalvarışlara.
Gagalamıştı hayat,
Olgunlaşmadan ağırlaşmıştı
bedeni,
Düşüyordu dalından.
Sarılmadan hiç anaya babaya
Bilmeden sıcağını,
Ölüm onu,
O ölümü kucaklıyordu.
Işıtmadan doğan güneşi
Sessizce batıyordu...
Kayıt Tarihi : 16.8.2011 16:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yuvada büyüyen bir gençkızın, amansız bir hastalıktan kurtulamayışının öyküsüdür.
Cok tesekkür ederim dost kalem.saygılarımla
Ruhum sensiz koca bir boşlukta gibi mesajı var bu şiirde.
Tebrik ederim.
Yüreğinize sağlık.
Osman Hocam çok teşekkür ederim. Saygı ve selâmlarımla
En zoru da küçük bedenlere sığmayan yakışmayan ölümler...
Yüreklerin burkulduğu, insanın ne kadar çaresiz ve aciz olduğu zamanın hiçliğinde yittiği zamanlar...
Bu şiirde öylesi zamanların sesiydi, nefesiydi...
Çok güzeldi ve sonsuz Kutluyorum Serpil Hanım... Selam ve Saygımla...++
TÜM YORUMLAR (16)