Erken acmis bir gül misali

Erken acmis bir gül misali,
Sen de bicare sarardin soldun.
Topu topu bir sevdaydi seninkisi,
Hem o sevdadan, hem diger sevdalardan oldun...
Oysa kaderin kesisen noktasinda sen,
Seviyordun, seviyordun...

Lanetler de okuyordun belki hayatina,
Dipsiz bir gayya kuyusunda,
Özgürlügüne agliyordun belki,
Vakitsiz gelmis bir kis gününde sen,
Üsüyordun, üsüyordun...

Yalnizligin, aklina her gelisinde,
Titreyen ellerin birini arar,
Ne son titreyistir o ellerindeki,
Ne de son aramandir, o anlami, gözlerindeki

Hepsi hepsi sevecen bir yürekti bütün ümidin,
Yalnizligina kefen giydirecek bir yürek.
Sonucta yasiyordun...
Bazen serkes, bazen ürkek...

Ve umuyordun,
Permeperisan haline bakmaksizin,
En güzel günlerdi ümidin, ve umutluydun sen...
Umuyordun, umuyordun!

Kimi senin umudunun degerini bilmiyordu,
Kimi senin umdugundan cogunu istiyordu senden,

Zaman mi degistirmisti seni, ihanet kokan kelimeler mi?
Yalanci gülümsemelerdi o yüzündeki,

Cabucak anlasiliyordu, Sen,
Deger vermekten korkuyordun...

Ve kaciyordun,
Gecmisine lanetler yagdirarak kaciyordun,
Kendinden her kacisinda,
Hüzün birakmiyordu pesini,

Ve vakit günesli bir kis günüydü,
Erken acmis bir gül misali sen,
Agir agir soluyordun,
Oysa kaderin tam kesisen noktasinda Sen!
Seviyordun, Seviyordun...

(Duygu Gül arkadasima ithafen) (23.01.2001)