Erken Şiiri - Muhammed Leyla

ölmek için erken,
yani erken derken?
erkenden mesken edindim ben
gözlerini hem de
sözlerimle hemdem.

bakma bana yosma,
gözlerine baksam
gözlerinden gözüme doğru bir gözyaşı aksa...
sen de beni taksan
aramızda fark var.
kitaplarımı yakıp duran kafamda bir matbaa.

ölmek için erken
yani erken derken?
erkenden mesken edindim ben
gözlerini hem de
sözlerimle hemdem.

şark kurnazı diyarım mağripte bir artı
güneş oradan doğarsa da, gökyüzünde martı
ALLAH'ım affet
tek 1 hakkım kaldı
çünkü burası ortadoğu:
haksız olan haklı!

ölmek için erken
yani erken derken?
erkenden mesken edindim ben
gözlerini hem de
sözlerimle hemdem.

yaşama vedam için son on yedi dakikam
kaldı
gözyaşlarım aktı hem de
tam mideme sancı girdi
sen de beni düşledin hem
bir zamanlar gerçekten sen de beni sevdin.

bu buz gibi terler oluk oluk boşalırken alnımdan
tabi o heyecanla silinir alın yazım da
bağlamışım tabi duygum kokuyor kenevir
ateşimi dindiren bir sen, bir de aspirin.

ölmek için erken
yani erken derken?
yoruldum bu tekrardan
o yüzden boşver.

bir nakarat yazdım ben
süreya'da olmayan
deli dersin bana eğer
bu melodiyi duymasan
sırtımda karabasan var.
unutamadım beyazlığını
bir kağıda karalasam da.

olmuyor anla,
ölmüyorsam ağla
büyüdükçe anlıyorsun mutluluk masallarda
benimse bayat bir ekmek ve sefalet masamda
görmezden gel gözlerimi, gerçekleri yalanla.

bakarsam gökyüzüne,
dalarsam bu kör hüzüne,
için beş kuruşsa eğer duygularımı göm yüzüne
kalbimdeki fay hattını tebessümle kırdın sen
ve ben beni görmemenden fazlasıyla yıldım.

ölmek için erken
yani erken derken?
erkenden mesken edindim ben
gözlerini hem de
sözlerimle hemdem.

"hayatı ara sen de, içi boş bu kitaplarda,
cehaleti sevdim ben müzikler ve pikaplarla,
düşlerim bir tirat gibi, sonra ben de bitap kaldım,
özlemin kuraksa da gözlerinde serap gördüm."