Erken Şiiri - Hüseyin Celep

mutluluğu atiden,bekleyen yürek,
ne devran sürdün,ne gün gördün
halin,geçmişin,gamlı,hüzünlü ürkek
farkında olmadan tükendi ömrün

semanın aklını çeliyor durgunluğun
sonsuz evrende,ıssız bir dünyan var
ve dünyadan fazla yorgunluğun
kıpırdamayan perdelerinde sonbahar

neredesin hayaller,neredesin umut
nerede gökyüzünden göz kırpan yıldızlar
ilkbahar yağmurları,saçlarını savuran bulut
gün vuranda kokan toprak,süzülen sazlar

her gün,daha çok görüyorum yokluğumu
aynadan bana bakan adam ben değilim
geri verin bana gülen çocukluğumu
dışarıdan göründüğüm gibi şen değilim

yine de bir yaşama arzusu var her tende
ruh ıstırapta,beden sürüklenirken
bunca derde rağmen,gördüm ki ben de
durum ne olursa olsun,her ölüm erken…

Ankara/2013