Erkekliğe sığınan erkek Şiiri - Sibel Öner

ERKEKLİĞE SIĞINAN ERKEK

Her erkeğim diyen etrafta kol geziyor
Almış sırtını abasını meydan okuyor
Yakmış tütününü,saygısızca üfürüyor
Oturmuş kahvede sıcak çayını höpürdetiyor
Boş sokaklarda nara atıp çocukluğunu yaşıyor
Yaşıyor.sadece kendi için yaşıyor güya
Düşünmüyor ki; çevre eş dost için yaşanacağını
Bilmiyor ki; örf adet ve töreleri
Öğrenememiş ki; kültür denilen nesneyi
Bu dünyada ot gibi gelmiş saman gibi gitmekte
Ömrü boşluklarla tükenmekte
Oysa o 'ben yaşıyorum'diye inat etmek de
Dünyanın iyi nimetlerinden nasibini almadıkça
Dostum diye bir kişiyi bile gösteremedikçe
Başarılıyım diye bir iş sunamadıkça
Seviyorum,seviliyorum diye bir yar tanımadıkça
Her aşına bir katık bulamadıkça
Hayalde bile olsa arzularını yaşamadıkça
Yaşıyormu bu herif? soruyorum arkadaş
Oda bir canlımı merak ediyorum
İstesemde hatalarını yüzüne vuramıyorum
Elimde değil,can-ı gönülden destekleyemiyorum
Allah belanı versin demek geliyor içimden
Erkek müsvettesine


Sibel ÖNER