Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Yüreğinize sağlık güzel bir şiir olmuş kutlarım.
Daha geçen gün okudum, Osmanlı zamanında hanımlar fazla sokaklara çıkmazlardı. Zaten buna ihtiyaç duymazlardı, çünkü evlerin dizaynı onların tam ruhuna hitab edecek şekilde idi. Bahçesi geniş, her türlü ihtiyacı karşılayacak, çocukların rahatça koşup oynayabilecekleri, bir köşede kuyusu, bir köşede ekmek yapılacak tandırı olan.Hep huzur bulmuşumdur Anadolu'da tek tük kalmış olan yüksek duvarlı, geniş bahçeli evlerde...Nadiren de olsa dışarı çıktıklarında ise, sokaklardaki erkekler hürmet ve saygı ifadesi olarak kenara çekilir, hanımların rahatsız olmadan yürümelerini temin ederlerdi. hatta bu ince düşüncede o kadar ileri bir noktadaydılar ki, hamile olan hanımların bu hali yabancı erkekler tarafından farkedilmesin diye yer altında tüneller açmışlar ve ekseriyetle hanımla bu tünelleri kullanırlardı. Peki ya şimdi...Hastanede, postanede itilen kakılan hanımlar, belediye otobüslerinde, servislerde tıkış tıkış giderken ezilip büzülen hanımların inadına üstüne abanan gözü dönmüş erkekler...Nerden nereye gelmişiz. Ben bir kez daha diyorum Ah Osmanlı nerdesin?Yüreğinize, kaleminize sağlık Sayın Şair...
ne oyundasın ne diye oyanstasın
fatihin iştanbulu feth ettiği yastasın demiş sair
bize susumak düşer
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta