Erkekler kadını siz öldürdünüz

// ERKEKLER KADINI SİZ ÖLDÜRDÜNÜZ //

Güneşin ışığında bile gölgede kaldı yüzünüz
ucu daracağında ipteydi sevmek dediğiniz
yüksek kaldırım yosmaları derkende
küçüktü aklınız
dokunduğunuzda duygusuzca dudaklara
yakanızda kaldı rujun izlerin
nazik bileklerde çocuk yüreğini görmediniz
gözlerinin üzüm asmalarından yaşlar akarken

// Erkekler kadını siz öldürdünüz //

Sisli sessiz gülüşlerle soyarken tenleri
yitik geleceğe attınız bedenleri
bir arka sokak kahkahasında aldı sözleriniz
arsız zamanları saklayıp içlendiniz
geçmişi ardınıza alıp onursuzca yürüdünüz
kadının yüreğindeki güzlü hüznü görmediniz
arlı yürekleri sokak köşelerine kimliklerinde yaftaladınız
kasveti ağır gecelerin iğfaliydi hayat dediğiniz

// Erkekler kadını siz öldürdünüz //

Utanmadı erkek nefsinizi masalara yem yaptınız
kayıp yüreklere süslü sözlerle şiirler yazdınız
Ağıtlarla yanıp,halaylara renk yaptınız
sevmek deyip ekmek su gibi taptınız
çiçeklerin ismini verdiniz
kimine gül,kimine nergiz dediniz
yetmedi papatya deyip, fallara baktınız
arsız niyetleriniz ortaya çıkınca
saçının tek teline can aldınız

// Erkekler kadını siz öldürdünüz //

//// Kimliksiz elleriniz, kirli yüreklerinizle kadınları öldürdünüz ////