Erkekler Ağlamaz Derler

Erkekler ağlamaz derler, inanmam ben bu sözlere
Kimse bilmez dertlerini, atarlar hep içlerine.
Yaş yerine kan damlarmış, gözlerinden kalplerine
Kimse bilmez dertlerini, atarlar hep içlerine.

Aç, susuz gezseler bile kimselere sezdirmezler
Onurunu gurûrunu, hiçbir zamân ezdirmezler
Vefâsızlık görseler de dostluğundan bezdirmezler
Kimse bilmez dertlerini, atarlar hep içlerine.

Kimi günler boynu bükük, çekilirken bir tenhâya
Sanmayın ki dili varır ne bedduâ ne bir âha
Hâllerini arz edermiş, sırlarıyla “Bir” Allâh’a
Kimse bilmez dertlerini, atarlar hep içlerine.

Kimi evli kimi bekâr, türlü türlü çileler var
Ak dolarken saçlarına, inceden bir hüzün başlar
Gazel gibi solar benzi, yeni güne üzgün başlar
Kimse bilmez dertlerini, atarlar hep içlerine.

Yaş kemâli geçtiğinde, perde iner gözlerine
El ayaktan düştüğünde, aldırmazlar sözlerine
Bir de yalnız kaldığında, bakan olmaz yüzlerine
Kimse bilmez dertlerini, atarlar hep içlerine.

Sayılmaya sevilmeye, yanıp yanıp tutuşurlar
Bir ses arar bulamazlar, duvarlarla konuşurlar
Menziline ermek için, nefes nefes koşuşurlar
Kimse bilmez dertlerini, atarlar hep içlerine.