Akıl küpü sanırlar, kendileri kusursuz.
Mantık yürüttük derler, işleriyse şuursuz.
Bir eleştir de bak tepkiye, dakika da huzursuz.
Uçarlar da bilmezler, şu kusursuz erkekler.
Odunluk genlerinde, neden kabul edilmez.
Hata onlara mahsus, evlat olsa sevilmez.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta