Erkekeler Ağlamaz Şiiri - Kemal Tağa

Babam
Erkekler ağlamaz diyordu bana,
Çocukken ağladığım da
O yüzden babalar ağlamaz sanırdım
Hayatın her safhasında.
Çünki babamı
Hiç ağlarken görmemiştim
En zor anlar da bile.
Ve bir gün
Babamı ağlarken gördüm
Gecenin derin sessizliğinde,
Elbisesi kirli
Çorabının biri delinmiş
Kaytan iplikle tutturduğu pantolonu
Düşmek üzereydi belinden.
Kalın parmaklı elleri
Yüzündeki siyah beni
Ve
Uzamış kirli sakalı ile
Çaresizliğin ızdırap verici
Anına tutsak düşmüştü adeta.
O an
Hıçkırık düğümlendi boğazıma
Ağlarsam babam duymasın diye.
Ağladım sessizce sonra
Yandaki terkedilmiş boş oda da
Babamın o haline.
Aslın da
Benim babam güçlüydü
Ağlamazdı,ağlayamazdı.
Çünki ağladığım da
Hep bana kızardı.
Ama
Yıllar sonra anladım babamı
Eğer
Hayatın acımasız çarkların da
Dönüyorsa bedenin,
Tükenmişsen,
Umutların kırılmışsa tamamen
O an babalar da ağlarmış
Ağlanması gereken zamanda.