Erkekçe Ağladım Şiiri - Orhan Kaya 2

Güneş,yeni bir karanlığa,
Yeni bir ayrılığa doğuyor gülüm,
haydi uyan.
Sana umut,bana hüzün doğuyor,
Biletin dünden hazır,
Otobüsünse garda,
Hazır kıta...

Garipser gibi bakma öyle,
yorgun yüzüme.
Bugün sana tutkun,
Durgunum sana gülüm.
Artık sevgi dolu bakışları,
Bulamayacaksın serseri gözlerimde.

Sen istedin yalnızlığı,
Ayrılığı sen istedin,
Özgürlüğü sen istedin gülüm.
Esaretimdeydin çünkü,
Sevgim;
Çepeçevre sarmıştı bütün benliğini,
İşte;
Özgürlüğe biletin,
14 şubata inat,
14 numara,
Haydi durma git...

Sana bir şey,
Hatırlatıyor mu bilmem,
14 nolu koltuğundasın,
Hemde 14 şubat günü.
Özgürlüğüne kavuşuyorsun şimdi,
Allah kurtarsın demek yok mu?
Ardında bıraktığın,
Yalnızlığına,sevgine hükümlüye.
Geçmiş olsun gülüm,
Geçmiş olsun...

Otobüs kalktığında,
Sana el sallamak isterdim.
Olduğum yerde,
Saatlerce çakılı kaldım...

Hem kim demiş,
Erkekler ağlamaz diye,
Ardından;
Erkekçe ağladım bugün...

Sensiz bir gün daha,
Üstüme üstüme doğuyor,
Bütün aydınlığına inat,
Karanlığına hükmettim kendimi.
Volta atar gibi,
Odaları bir bir dolaşıyorum,
Ve hiç bir şeye dokunmuyorum.
Saksıda çiçeklerin susuz,
Akvaryumda balıkların yemsiz,
Masada;
Dün kahvaltıdan kalan,
Bir bardak, bir çatal,
Bir kaç zeytinin kalmış...

Eşikte gülücüklerini,
Kapıda parmak izlerini,
Hafızamda derin izlerini unutmuşsun.
Sevinçlerini valize doldurmuş,
Üzüntülerini,kederlerini,
Birde kahrolası anılarını bırakmışsın...

Gardropta;
Kırmızı entarin kalmış,
Geçen yıl urfa’dan gelirken,
Hediye getirmiştim sana,
Kim bilir,
Hatıram kalmasın diye,
Belki de bilerek almadın...

Özgürlük şehrine,
Varmışsındır şimdi,
Duman duman tüttüğün sigaramda,
Gülüşünü görüyorum gülüm,
Mutluluğunu görüyorum.
Biliyor musun?
Her şeye rağmen,
Seni çok,
Çok özlüyorum...

Hem kim demiş,
Erkekler ağlamaz diye,
Yokluğunda,
Erkekçe ağladım bugün...

İlk kez bugün,
Dışarı attım kendimi.
Gidişinin üzerinden,
Üç hafta geçmiş,
Hava kapalı bugün,
Tıpkı yüreğim gibi,
Kara bulutlar kaplamış gökyüzünü.
Sokaklar sessiz,
Deniz kudurmuş,
Dalgalar hırçın,
Öfkeyle vurur kıyıya.
Martılar çığlık çığlığa,
Tıpkı;
İçerdeki kendimi buldum dışarıda,
Şehir gözümde param parça...

Bedestende beğendiğin,
Yüzüğü gördüm cemakânda,
Cemakândaki aynada,
Birde yüzümü gördüm,
Saçım zaten seyrekti,
Şimdi hepten dökülmüş,
Sakalım ağarmış.
Anlayacağın;
Bıraktığın benden,
Eser kalmamış...

Hem kim demiş,
Erkekler ağlamaz diye,
Halime bakıp,
Erkekçe ağladım bugün...

Dün gece odamda,
Baygın bulmuşlar beni,
Bitmiş üç paket sigara,
Kasette Ahmet Kaya,
Ayrılığın hediyesi çalıyormuş.
Saksıda çiçeklerin çoktan solmuş,
Akvaryumda balıkların ölmüş.
Bense bir hastane odasındayım şimdi,
İçimde ince bir hastalık,
Bir kaç gün ömrüm kalmış.
Sigara yasak,mey yasak,
Seni düşünmek yasak bana...

Sevdiğim yiyecekleri,
Yiyemeyeceğim anlayacağın.
Sevdiğim çiçekleri koklayamayacağım,
Yürüdüğümüz sokakları,parkları,
Sahil boyunu gezemeyeceğim.
Bir anılar kalmıştı geriye,
Şimdi onlarda anılarda kaldı,
Seni sensiz yaşamakta yasak bana...

Odalar,
Senden sonra bomboştu,
Hepten boş kalacak.
Kim bilir,belki de,
Mutlu bir aileye kiralanacak...

Sana haber yollamışlar,
Son arzum sen sanmışlar.
Oysa;
Yalnızlığa çok alıştım,
Sensizliğe çok,
Çok alıştım be gülüm...

En çok neyi merak ediyorum
biliyor musun?
O kırmızı entariyi,
Şimdi kim giyecek acaba.
Belki de çöpe atacaklar,
Senden kalan son hatıranı...

Söylesene be gülüm?
Kim demiş,
Erkekler ağlamaz diye,
Kaderime yanıp,
Erkekçe ağladım bugün...