Erkek Milleti Şiiri - Ahmet Yumuşak

Erkekler gül koklarken, gözü karanfil arar
Aşktan içi yanarken, kaktüsü çiçek sanar
Karıştırır her şeyi, hayal gerçek anlamaz
Gerçekleşse dileği, kıymetini bilemez

Bekârlıkta atarlar, asar keseriz diye
Evlenince ilk gece, dönerler bir kediye
Soğukta üşüyünce kadınlar birer tandır
Isınıp çok pişince, offf diye kaçanlardır

İlk sözü söyleyenler, sözünde ısrar eder
Son sözü erkekler der, diyenler hata eder
Hanımlar ne derse olur, sıkıysa yapmada gör
Oklava elde durur, yatakta onlar boksör

Elindeyken zulm eder, ister ki köle olsun
Her şeyi bilirim der, laf olsun torba dolsun
Kaybedince ah eder, kıymetin bilseydim
Hatasız bir kulum der, zaten ona köleydim

Temizlikten anlamaz, kırar döker şişeyi
Kadın eli değince, düzeltir her köşeyi
Tek başına gülemez, bir kadın arar durur
Aşka hasret kalamaz, açlık beynine vurur

Erkek milleti bilmez kadının değerini
Fenersizde gidemez, bulamaz hiç yerini
Çapkınlıkta ataktır, güvenilmez sözüne
Çünkü hepsi erkektir, ruhu döner özüne

Kadının yuvasını, yine bir kadın yıkar
Saklasa da sırrını, elbet bir tel saç çıkar
Gizlilik kalır sanma, kadınlar bunu yutmaz
Erkekler korkar ama bu işte yemin tutmaz

Erkekler yularını, kadına bağlatandır
Biricik anasını, eşine doğratandır
Başı döner gerçekten, eşinden görünce bir naz
Besleyip de büyüten, babayı eve almaz

Sözümde yalan yoktur, hem gördüm hem yaşadım
Avcıyım sözüm oktur, bir yarayı kaşıdım
Gocunanlar gocunsun, bende hiç çizik yoktur
Beyler uslansın dursun, yuhlara karnım toktur