Puslu ve sisli bir seher vaktiydi…
Henüz, köyün horozları bile ötmemişti…
Bütün bir gece…
Başını ellerinin arasına alarak…
………….Düşünüp durmuştu
Beyni çare ve çözüm bulamamış…
Sorular karşısında cevaplar yetersiz kalmıştı…
Kafası zonk zonk…
……………….Zonkluyordu
Oysaki Doktor demişti…
………..Demişti karın bir daha doğum yapamaz diye
Peki, ama niye…
……………….niye
………………………niye
……………………………….niye denemişlerdi.
Hep gelenek görenek…
Erkek evlat sevdası…
Anası Babası tutturmuşlardı…
Erkek evlat olmalı…
Soyumuz kurumamalı…
Oysaki hatça sı nasılda bükmüştü boynunu…
Olur, ağam demişti olur sen bilesin…
………………………………………….
İşte şimdi sabahı sabah etmişti…
Hayat arkadaşı sırdaşı…
………………Hatça sı
Odanın ortasında boylu boyunca yatıyordu…
Kalakalmıştı işte…
Her birinin arasında birer yaş farkı olan…
Tam sekiz kız çocuğu ile…
…………………………..Kalakalmıştı
On bir yıllık evliliklerinde tam sekiz çocuk…
Hatçasına doğru baktı ne kadarda yaşlanmıştı…
Şimdi yüreğinin her yanı…
Titriyor ağrıyor ve kanıyordu…
Dinlemeliydi Doktoru dinlemeliydi…
Yavaşça kalktı yerinden…
Açtı hayat arkadaşının…
Yüzünü örten çarşafı…
Hatça sının yüzünü avuçlarının arasına aldı…
Buz gibiydi hafiften burnundan kanda gelmişti…
Özür dilerim senden hatçam…
……………….özür dilerim dedi
Yavaş yavaş eli hatçanın karnına indi…
Karnında bebesiyle ölmüştü hatça…
Şimdide herkes hatça şehit diyordu…
Bunun neresi şehitlikti…
Bu olsa olsa cehaletti…
………………..Cehalet
Sabaha kadar düşünmüştü…
Bunun kader olmadığını artık biliyordu…
Suçlusu kendisi ve toplumdu…
Şimdi kendi vicdanı ile hesaplaşıyordu…
En büyük adalet, insanın kendi vicdanı idi…
Gözünden akan yaşlar…
Hatçasının kapalı gözlerinin üzerine akıyordu…
Kalbi bu acıya daha fazla dayanamayacaktı…
Bitmeliydi artık bu erkek evlat nameleri…
………………….Bitmeliydi
Aldı eline kâğıdı kalemi…
Yarım cümlelerle yazmaya başladı…
“Tek suçlu ben ve sizlersiniz. Ha kız evlat ha erkek evlat ne fark ederdi evlat evlattı işte ama sizler benim ocağımı kararttınız. Sizler benim Hatçamın ölmesine sebep oldunuz. Yuvamı çökerttiniz arkada kalan sekiz evladımı yurda verin…ve herkes evladını kız erkek demeden okutsun okutsunki ben ve hatça gibi olmasınlar karanlık fikirlere alet olup yok olacaklarına aydınlık fikirlerle mücadele edip donansınlar... Sizden son isteğim benide Hatçamın yanına gömün”
Diye yazdı ve abdestini aldı…
Uzandı Hatçasının yanına…
Aldı başını sol kolunun üzerine…
Sağ eli ile dayadı silahı beynine…
Bastı tetiğe…
Yıkıldı Hatçasının omzuna…
20.06.2008
Bornova/İZMİR
Kayıt Tarihi : 20.6.2008 17:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Cehaletin bitmesi Ümidiyle...
Üzülerek okudum,bizim yörede de erkek evlat uğruna çok canlar yanmıştır.
Kutluyorum ve biraz uzun olacak ama bu konuda yazdığım bir yazıyı sayfanıza hediye ediyorum.
Saygılarla
Adaklı
. Güneşli bir mart sabahı.Odama dolmuş pırıl,pırıl bir aydınlık. Güneş’ Kalk Pınar uyuma artık’ diyor sanki.
Bu gün cumartesiydi. Biraz tembellik edeyim dedim.Güneşin olduğu yerde yatmam ne mümkün. Çarşı,pazar dolaşmak geldi içimden.Ani bir kararla alelacele attım kendimi sokağa.Caddeler kalabalık,güzel havanın etkisi olsa gerek,çoluk çocuk düşmüşler yollara.Neyse ki ayakta değildim otobüste.İki durak sonra(Orası hastane durağıdır) yaşlıca bir hanım, kolunda serum bağlı küçük bir kızı kucağına almış,yanında üç tane de genç kız var yirmili yaşlarda,bir de bey.
O da yaşlıca. Hep birlikte sevgi çemberi oluşturmuşlar minik kıza.
Çocuk belli ki torunu hanımın, hastaneden çıkmışlar yer vereyim onlara.
Merak ettim nedir diye, dayanamadım sordum, genç kızlardan büyük olanına bakarak,
— Geçmiş olsun hayırdır neyi var kızınızın?
Kız şaşkın, kız mahcup, gözleri yerde cevapladı beni.
-O benim erkek kardeşimdir. Ağır grip geçirdi yeni çıktık hastaneden.
Aaaa bu sefer şaşırma sırası bende. Hanıma döndüm birden, hanım yaşlı hanım çileli, yüz hatlarına yansımış çektikleri. Yanında kocası. Adam kavruk, adam üstü başı dökük, adam kocamış, adam yılgın.
Bu sefer hanıma sordum.
—Allah bağışlasın, geçmiş olsun. Saçları uzun diye kız sandım yavruyu.
Kadın mahcup bir bakışla cevapladı sorumu.
—Altı bacının üstüne doğdu anam, ondandır üstüne titrediğimiz. Adaklıdır saçları yedi sene kesilmeyecek.
Vay bacım vay! Ah kadınım ah! Ne hale gelmişsin ERKEK evlat uğruna?
-Çarşıda inecekler. Balıklıya kadar durmazzz.
Şoförün sesiyle kendime geldim. Koşarcasına atladım otobüsten.
Ah Kadınım! Ah Çilelim! Dert çekenim!
Ne çarşı kaldı aklımda, ne gezme.
Gökyüzüne baktım birden Güneş çoktaan bulutların arasına saklanmıştı.
P.A 15.3.2008
Erkek bakışlı olmaya zorlanan toplumun , sanki gözü gibi koruduğu, korkuluklarını dört yana diktiği cehalet tarlasının ürünü bu şiir ....
Yüreğinize sağlık ...Güzel anlatımınız ile şiir , şiir olmuş acı ve tarifsiz hikayesi ile birlikte ...
Kutluyorum sayın şair ...
TÜM YORUMLAR (8)