Erkanın İstanbul a gidişi

İstanbul,a gidişin beni yıkacak,
Ayrılığa nasıl dayanırım bilmem
Biri gurbetteyken,şimdi iki oldunuz.
Anlaşılan sıra ile herkes ayrılacak,

Evin neşesi sizlerdiniz ne oldu bize
Ne çabuk ayrıldık,neden geldik göze.
Kardeşlerimden ayrılığa dayanmazken,
Ben nasıl katlanacağım bu ayrılığa.

Göz yaşlarım akar iki çeşme misali,
Yüküm çok ağır,düşünemem visali.
Artık size ulaşamam,uçtunuz evden.
Sabretmekten başka ne gelir elden.

Evin aslanları gitti,kaldım sahipsiz.
Görmedim benim kadar şanssız,talihsiz.
Keşke sizleri bu kadar aşırı sevmeseydim.
Etkilemezdi beni o zaman gidişiniz.

Niçin bu kadar hürmetkar odlunu
Kalbimi kırmadınız nefret edeyim.
Kötü bir hareketinizi hiç görmedim,
Sizden nasıl böyle ayrı yaşayayım.,

Sizler gittiniz kaldı evde masumlar,
Bana ne yapabilir zavallı kızlar.
Onların da benim gibi şansları belli,
Çaresizim hiçbir şey vermiyor teselli.

Sana git derken ciddi değildim.
İşi beğenmezsin diye düşünüyordum.
Ayrılık kervanına sende katıldın,
Viranede sağlam kalan bölümü yıktın.

Evlat hasreti çekmem, dayanmam zor,
Bağrıma taş basamam,onu bana sor.
Bütün gün ağlarım,yaşlarım durmaz.
Bu ayrılığa yüreğim hiç dayanmaz.

Para, mal, mülk aileyi parçalayan faktör,
Tabiat kanunudur,parasız yaşamak çok zor..
Zor zordur ama, gel de perişan halimi gör,
Gözlerimden akan yaşları,bir kerecik gör.

16Ağustos 1995