Sükûtun kıyısında durmuşum,
Ne bir nida var semâda, ne bir mecal içimde.
Gecenin rahminde doğmuş bir gam çocuğuyum,
Bahtım, kör bir kement gibi dolanmış bileğime.
Dünya dedikleri bu zindân-ı hayâl,
Bir varlık vehmiyle yontulmuş hezeyân.
Ey yedi iklimi bir bahar eyleyen necip millet,
Ey göğe hilâl çizen el, yere adalet diken yürek,
Kafkasyam’da toplanmış bitki çiçek ve kafiraşırı şiddet,
bölündü rağbet gören ovalar, üredi ümmeti vahşet.
Kızıl kanımızın her damlası şehadet için akar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!