Eski bir yalandı o,
Köklerine hüzün sinmiş,
Dallarından keder sarkan.
Eski bir yalandı o,
Çatlamış dudaklarda yankılanan,
Nerden kesiştik bu ortak yazgıda
Nerede bulduk birbirimizi
İki yitik can, iki kayıp hikaye
Çokça söylenememiş söz, gülünmemiş gözler
Saklanıp ,kaçtığımız hisler
Bulacak elbet bizi birer birer
Akşamlar çöktü yine şehrin bacalarına
Kaldırımlar su kusuyor umarsız karanlığa
Sadece ben duyuyorum feryatlarını
Bir de öksüz erguvan ağaçları
Onlarıda utançtan uyku tutmuyormuş
Bu yüzden dost olmuşlar şehrin her tonuyla
Fakat bilemezler
Bu sonsuz kelime ezgisine,
Çehresini düşürmüş gökyüzüne,
Işıltısını kaybetmiş güneşe,
Yıldızlarını takmamış geceye,
Neşesini unutmuş bu şehre,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!