Yaşama başladığım noktanın neresinde olduğumu sorgulayan ve ilerlemeye, yaşamın dehlizlerini de gördükten sonra ölmeyi düşünen bir insanım...
barış güvercinin kanadında
kanat ise rüzgarda
rüzgar
toprağa düşmüş askerin miğferinde
asker ise
anadoluda toprak damlı bir evde
ağlama Türkan
karadan da kara oluyor sen ağlayınca
gözlerindeki deniz
ağlama Türkan
sen ağladığında
dereleri taşıyor dağlarımın
banyodan çıkıyorsun
teninde taze su damlacıkları
ömrün gibi
lavanta kokuyor geçtiğin yerlerde
saçlarının arasına sevgi kelimeleri saklanmış
ürkek, korkak sevgi kelimeleri bunlar
içime bağırıyorum
göğüs kafesimden içeriye
şişip şişip iniyor ciğerlerim
bağırırken
yoruluyor da insanın diyaframı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!