Gönülün çektiği çile
Yar elinden yar elinden
Derdimizi döktük dile
Yar elinden yar elinden
Sev da çöktü de serime
Canım babam dinlemedim zamanında seni
Elini tutmadan gözüne bak derdin bana
Sen gidince kimseye diyemedim derdimi
Bedeni değil yüregi lazım derdin bana
Tutmadım diye nasihatını kızıyomusun bana
Geçirdim ömrümü durduramadım zamanı
Bilemedim insanmıyım insana benzeyen mi
Bir merhem verip sarmadım dost yarasını
Bilemedim insanmıyım insana benzeyen mi
Nerde akşam orda sabah gezer oldum
Nesine güvendin sen bu dünyanın
Bugün varsın yarın yoksun arkadaş
Izdırap koyup adını zehir etme hayatın
Giden ömür geri gelmiyor arkadaş
Aşkı bulmaya ömrün yeter mi sandın
Bir gül açtı bahçemde süt gibi beyaz rengi
Melege benziyor yüzü masumdur gözleri
Gönül Kabeme yaptım ona köşkünü yerini
Dogum günün kutlu olsun sevdiğim cananım
Bir gül açtı bahçemde rengi papatya sarısı
Yüregim serce misali sana kanat çırparken
Ne olur boş bir hayale yandırma beni
Dünya zaten başıboş kendince dönerken
Başımı döndürüp boşuna kandırma beni
Gördüğüm gözler senin değil bilirim
Açıldı yarelerim merhem süremem
Tabib istemem yârime götürün beni
Öldürse acılarım başkasını sevemem
Tabib istemem yârime götürün beni
Gündüzün güneşi ısıtmaz oldu yakıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!