Yalnızlığın keskin yüzüyle ayrılır gece.
Dokunsan elinde kalacak,
yaklaşsan seni bir daha bırakmayacak..
Nasipten ötesine söylenen,
kalbine yüktür.
Uzanıp tutamadıkların göğsüne gömülür.
Sevmek istedim, ama güven bırakmadınız,
Her adımda bir darbe, her kelimede bir kırılma.
Kalbimde yeşeren sevgi filizleri, güvensizlikle soldu,
Sevginin yerine, hüzün ve kırıklık doldu.
Sevilmek istedim, ama heves bırakmadınız,
Küle dönmüş bir hikayenin son demleridir bunlar,
Ateşin son nefesi, dumanın son dansı.
Bir zamanlar parlak ve canlı olan,
Şimdi sadece küller ve hatıralar bırakan.
Her son, yeni bir başlangıcın habercisidir aslında,
Gecenin karanlığında tek başına,
Yolları arşınlarken bir umutla.
Her adımda ağırlığını hisseder hayatın,
Olmayınca olmuyor, der kalbin sessizce.
İçimde biriken duyguların ağırlığıyla,
Yalnızlığın derinliklerinde kaybolurum.
Neyin var diyorlar, ama cevap vermek ne mümkün,
Kelimeler acının derinliğini anlatmaya yetmezken.
Dünyadaki en korkunç yer, sessizce iyileşmeye çalışan bir adamın zihnidir.
Kendi karanlığında kaybolmuş, sessiz fırtınalarla boğuşan.
İçinde yankılanan çığlıkları kimse duyamaz,
Ama her anı, bir savaş, her düşünce, bir meydan okuma.
Sessizce iyileşmeye çalışan zihin, kendi içinde yalnızdır,
Bazen insan sadece birini sevmeyi seviyor,
Yokluğunda beklemeyi, her anını hayal etmeyi.
Onu düşünürken zaman geçer, kalbi hızla atar,
Onunla ilgili her şeyi, gözlerinde kaybolmayı seviyor.
Gözlerinin derinliğinde saklı bir dünya,
Gece karanlığında yankılanır çığlıklar,
Yaralı bir kalbin feryadı duyulur sessizce.
Her nefeste acı, her bakışta hüzün,
Yaraların derin izleri saklı kalbimde.
Zaman geçer, ama acı hep taze kalır,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!