iki yalnızlık birleşirse bir bütündür aslında dışardan bakan için aşk...
kimi zaman iki kişilik bir yalnızlıktır aşkın dürüst olmasına bağlı olarak..
kimi zaman ise özlü bir söz gibidir, seni ısıtır.. bir büyüsü vardır...
bazen ise dünyanın en kötü duygusudur,
seni yaşarken bile öldürür..
bence aşk; nereye çekersen oraya uzayan bir hayal ürünüdür.
kaybetmek isterdim seni, sevmek uğruna delicesine..
yanımda isterdim seni en bet halinle bile,
ve boğulmak isterdim sana baktıkça,
sevinçle karışık sessiz çığlık atarak, gözlerim dolarak.
ellerim alev alsın isterdim dokundukça tenine,
istemek yetmiyor demekki,
nedir bu insanların neşesi
beni daha hasta etmek için,
sözleşmişler sanki her biri.
yüzlerdeki maskeler o biçim.
ama ısıtırlar içimi...hepsi geçici.
ah...
Beni tuttuğun takımı severkenki özünle sev.
Beni babanı sever gibi sev..
Beni sonbahara olan aşkınla sev..
Sev, yeter ki sev..Hiç farketmez..
Beni hatırlatacak bu sözler sana..
Aklın karışacak çocukca bir heyecanla..
otururken bir gece tavernada, duydum tüyden kalemimin acı yakarışını..
sordum; ne oldu?
dedi yaz aklındakini..
dedim; yazamam ki.!
korkuyorum duymaktan, prensesin; o mahvolmuşluktan gelen acı sesini..
korkma dedi.
onbir gün oldu ayrılalı
bir gece ansızın gittin,
bıraktın beni gönlü yaralı,
kaldı resmin vitrinimde,
unutmak için yaktım vitrini,
kıyamadım ama,
hayat çıkmazıyla uğraşırken
sen geldin tamda ben ölürken
tuttun ellerimden haberin olmasada
yeni bir dünya yarattım sırf seninle;
gözlerin güneşim oldu,
saçların güneşin doğuşu..
Oturuyordum bir gece yine,
mum ışığının aydınlattığı bir kulübede..
Çalındı kapı yine
senin yol açtığın hayalde..
Düşündüm açsam mı yine?
Aç dedi kalbim çaresizlikle...
Çok özlemek gibi seni,
Öpüpte hissetmemek,
Ölüpte cennete gitmemek,
Baharda yaprakların dökülmesi gibi,
Bakıpta görmemek gibi gözlerini,
Bugün anladım..
eğer bitecekse sevmekle,
bu dünyanın sonsuz çilesi.
yani hep şarkı söyleyeceksek,
karanlığa!
dar gelir o şarkı bana,
söyleyemem.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!