Eriyorum... Şiiri - Zübeyde Yılmaz

Karanlık çöktü yine sokaklara,
İçime sensizlik...
Birde melekler ağlayınca sağnak
Yüreğim sarhoş...
Hiç kimseye dokunmadan,
Başımı yaslamadan çiçeklerime
Cam kenarında,kendimdenm geçtim
Seni içiyorum,
Kadeh kadeh boşaltıp..
Bir tek ürkek yanan kırmızı mum
Boyun eğişlerime kavalye,
Ha unutmadan birde ucuca eklenen hain sigaram
Öyle tiryakisi olduğumdan değil
Dumanında hayalini çiziyorum
Avutur belki diye beni...
Yazık,zaman su olup akarken
Kendim,kendi içimde
Sensizlik girdabında göz göre

Eriyorum...