eriyor
yüzünde sararan kanlıca gibi
şiirimde gümüş gökler
eriyor.bakma bana öğle
yanamıyorum
halbuki geçtiğim yollar
eriyor
güneş hiç batmadı kaldı
elinde.tılsımlı baharlar
yandı dilinde
yanlış bir duruşun
koku gölünde
boğuldum
elbette.
yalan eriyor
titreyen seslerde kader
eriyor
Kayıt Tarihi : 1.2.2001 18:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)