Eriyiş... Şiiri - İbrahim Ethem Bingül

Kara katran
Ateşte
Katı iken yumuşar...

Kara üzüm
Kaynayıp
Taslarla pekmez olur...

Kaya gibi
Taş kalpler
Sevgiyle,kardan ak
Ve kuşların tüyünden
Daha yumuşak olur...

İnsan
Aşka düşerse
Ter döker zemheride
Sevdalar onda erir
Kalbe akar,saf olur...

Kin,nefret,öfke erir
Kıskançlık,yalan erir
Şefkate,merhamete
Kardeşliğe,gerçeğe
Sevgiye,sevgiliye
Uzanan köprü olur...

Aşkın,
Bir yüzü ayrılık
Öteki yüzü vuslat
Aşkın içine düşen
Ateşlerde pişer de
Aşkı erir bedende

Bittim,
Tükendim
Derken
Bakarsın derya olur...

Bu
Sevgi hakiki'dir
Erimenin aşk hali
Katışıksız sevgidir...

Böyle bir eriyişte
Ne zaman kalır,ne mekân
Ne madde kalır,ne can
O, bütün cânanlara
Artık sevgilidir
Eriyişte var olur...

www.iebingul.com