Eriyen Kar Damlası ¹¹⁸
Çatıma biriken kar tanesine
Güneş kaba yel dokunuveriyor
Damla damla da ağlıyor sessizce
Döküyor o sulu gözyaşlarını
Hasretlik bana dokunuveriyor
Benim bitti gitti tükendi artık
Ağlayamıyor gözlerim nedense
Dökemiyorum bak göz yaşlarımı
Kıskanıyorum hep kar damlasını
Gözyaşı kavuşmak istercesine
Irmağa doğru çağlıyor delice
Sense yar dur oralardan erime
Baharın yağmur yağınca üstüne
Yüreği soğur iniyor dağlardan
Susuzlara ilaç umut oluyor
Sen bana ne olursun gurbet ellerde
Kayıt Tarihi : 17.4.2021 16:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!