sen gül değilsin ki bülbül ağlasın
papatya kopartmam,sevdanı bilirim
demedik dillere destandır
aşkımız, dünyaya bedel
goncagül tazeliğinde başladı
dalından koparıldı bugün
çatlak çatlak oldu bu yürek
susuz kaldı öpüşler
seninle dolu olan bu kalbimin
neşesi keyfi kalmadı
yudumladığım kadehin de tadı.
ölümsüzlüğüne inanmıştım
sevdamın- içinde sönüp gitti
mum ışığında uykusuzluğum
gül hazanda
suskun herkes
derinlerde kaldı gözler
baharda yeşeren
içinde renk renk çiçek açan bendim
toprağımın suyu sendin
şimdi soldum
dağlardan akan şelale,çağlayan oldum
kaynağım sendin
şimdi duruldum
içim arabesk burukluğunda
yürek kanıyor,gözler akıyor
içinde dolaştığın damarlarım çekiliyor
ne güneşin sıcaklığı bayıltır beni
ne yağmurun serinliği ayıltır
yavaş yavaş eriyen buzulum ben
isa çelebi-SAMSUN
20-06-09
Kayıt Tarihi : 30.12.2009 20:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!