Erken çökmüş gençliğin bitmeyen dert acısı
Günden güne eriyip biteceksin be Adam
Meçhule giden yolun başka olur sancısı
Yanmadan alev, alev tüteceksin be Adam
Dost bildiğin dostlardan kim kaldı bak geriye
Kimi perme perişan kimi dönmüş deliye
Yem olma be gard aşım güvenme serseriye
Birgün doğup,kaybolup gideceksin be Adam
Varsın tan ağarmadan tüm saçların ağarsın
Bir doludizgin bir yıl bir sel gibi çağlarsın
Her gün bir başka yere bir sahraya yağarsın
Kaybolup ufuklardan yiteceksin be Adam
Kaybetmişler özünü dost hane göründüler
Sen yıkılıp düştükçe onlarsa övündüler
Birer, birer kaybolup bir mum gibi söndüler
Bin namerdi bir pula ekeceksin be Adam
Her yerde pusu kurmuş suratsız köstebekler
Sormuşlar kan iliğin bilmem ki neyi bekler
Dün karnını doyurup yayladığın köpekler
Dimdik dursan ayakta yeteceksin be Adam
Sitemkâr Âlim’im der; sanma dert elçisiyim
Her gün meçhule giden bir yolun bekçisiyim
Şu sonsuz ufukların bitmeyen çilesiyim
Her ne çıksa bahtına çekeceksin be Adam
17.06.2003 SALI
Bekir AlimKayıt Tarihi : 6.7.2007 21:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)