Erittin Kar Gibi Şiiri - Mahmut Cantekin

Ağustos’ta öğle vakti Güneş’sin,
Eritirsin bu canımı kar gibi…
Ömür yasta gönül yakan ateşsin,
Pul olmuşum sevda gelmez zar gibi…

Halı yaptım yollarına gözümü,
Sevda verdim kollarına özümü,
Yaprak ettim dallarına sözümü,
Sevdim seni bir sahici yâr gibi…

Ahu gözün ballı zambak dudağın,
Aklım aldı etti beni adağın,
Tutsağıyım zehir dolu bardağın,
Aşk çölünde kaldım raysız gar gibi…

Umut ektin yeşertmedin bir bahar,
Doğmadan gün gökyüzünde aşk buhar,
Sönmez artık bu yürekte ateş har,
Koca Dünya şimdi bana dar gibi…

Cantekin der; kar boranlı seneyim,
Değirmenin un ettiği taneyim,
Deprem yemiş viran olmuş haneyim,
Sevda öldü bir mezarlık var gibi…