Erite Beni Şiiri - Mustafa Erol

ERİTE BENİ

Nura gark olur dağlar, baksan derinden.
Işığınla atarsın, rahmete beni.
O bakışınla oynar, yerler yerinden.
Bir bakışın ardından, sürüte beni.

Keşke güzel gözlerin, baksa bir bana.
O bakışınla gönlün, aksa bir bana.
Ebedi bir sevdayı, taksa bir bana.
Bir bakışın ardından, yürüte beni.

Ruhlar âlemindedir, görüşüm seni.
O zamandır gönlüme, örüşüm seni.
Merhem diye gönlüme, sürüşüm seni.
Aşk libasıyla Rabbim, bürüte beni.

İnsanlık âlemini, süsler âşıklar.
Gönülleri sevdayla, besler âşıklar.
Başka canı can diye, sesler âşıklar.
Yalnız yârim benzetir, Ferhat’e beni.

Mazlumlar âşıklardır, ama zalim yok.
Maşuklar zalim olmaz, böyle halim yok.
Ne kadar zulüm görsem, kötü kalim yok.
İsterse maşuk aşkla, erite beni.

NOT: Libas= elbise - Kal= Söz
Mustafa EROL
Manavgat / Antalya
10.Aralık.2014