Sen bir güneş isen evrende yalnız
Ben de kuruttuğun yayla çiçeği.
Güpegün yanarken duldasız, dalsız,
Özümün üç öğün sensin içeği.
Sen sevda bulutlu, sen gök şakaklı
Sen, toprak ananın haklı gururu...
Rüzgarı okşayan ceylan ayaklı...
ve hayal ülkemin bahar süruru.
Sen bir Afrodit'sen ben Prometüs,
Parçalar kalbimi şuh bakışların
Bu yüreğim sensiz yaşamakla küs
Gözlerimde perde ten nakışların...
Ölümü kustukça yüzüme yıllar
Aşkını önüne siper ederim
Bitiş sinyalinin verdikçe yollar
Gençliği onlara rüşvet öderim
Al gülden çalıntı ateş dudaklı
Hoyrat türküm benim, ulu sevdiğim
Emsalsiz burunlu, kadın yanaklı
Her saldığı derde boyun eğdiğim.
Ne ben diyebildim, ne sen anladın
Biz, aynı dünyanın ayrı insanı
Sarsar bedenimi duydukça adın
Dondurur damarda dolaşan kanı.
Gönül bu güzelim, laf anlamıyor
Ben de biliyorum; sonucu hüsran
Ne kadar anlatsam o dinlemiyor
Olmuyor be gözüm, olmuyor, inan!
Kayıt Tarihi : 25.11.2003 22:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TEBRİKLER
Perihan Kalender
Bu şiir sanat eseridir...
Can-ı gönülden tebrikler...
Anladim özünü, sairin yürekten sevgisini.
Kutlarim.
TÜM YORUMLAR (6)